Tıknaz , göbekli bir adamdı rıza amca.
Otoriter görüntüsünün altında babacan bir yapısı vardı.
Biz köyün çocukları çok korkardık ondan..Bize önce bağırır sonrada korktuğumuzu anlayınca kah kah gülerdi.
Avlusunda bir türbe eriği vardı Rıza amcanın. Kendine aitti. Erik almak için çocukları bile izin alırdı ondan.
Türbe eriğiydi. Kıpkırmızıi elma gibiydi.
Sıksık köyden , yalıya inerdi Şerifin rıza amca. Onu gözlerdik. Ne zaman yalıya inse hemen gizlice erik ağacına çıkar ceplerimizi erikle doldururduk..
Tek türbe erik ağacı oydu. Canımız şekerdi. Madalanırdık yani.
Anamında bir gün canı erik çekmişti. Bana ufak bir naylon torba verdi.”Oğlum Rıza emmin ortalıkta yok. Yalıya gitmiştir. Git bu torbaya erik topla . gel. Kimseye görünme” dedi.
Fındık, mısır aralarından geçerek ağaca çıktım.
Naylon torbaya birkaç tane erik attım ki Rıza amca ağacın dibine geldi. Meğerse oda avludaymış.
Beni önce fark edemedi. Ağacın dibinden dalları çekip erik toplamaya başladı. Topladığı eriği cebine koyuyordu. Kiloluydu , her erik dalını çektiğinde püh, püh ediyordu.
Ağacın tepesine sinmiştim. Nefes bile alamıyordum. Rıza amca ağacın dibine oturdu topladığı erikleri yemeye başladı. Rıza amca erikleri yedikten sonra sırt üstü çimene uzandı. Uzanır uzanmaz beni fark etti. Hemen doğruldu..” Sen burdamıydın” diye bağırdı. Bir şey söyleyemiyordum.
Elimdeki naylon torbaya baktı. 
“Torbaya erik topla aşağı in “ dedi. Toplamaya başladım, torba govuz dolunca aşağıya indim. Naylonu eline alıp çimene boşalttı.
Eyvah diye düşünürken birden bire” hadi bakalım. Çık topla. Eve götür. Annenede ver” demesin mi.
İşte böyle adamdı Şerifin rıza. Otoriter, sert ama bir o kadarda babacan.
Yani türbe eriği tadında bir insandı..