Köyün tek sıhhıyecisiydi.
İğne yapardı.
Askerde sıhhıyeci olarak görev yaptığı için iğne vurmaktan, tansiyondan iyi anlardı. Köyün doktoru, eczacısı gibiydi.
25 kuruşa yapardı iğneleri.Köy köy çağırırlar, köy köy iğnelerdi.
Gadirin memet derlerdi. Babasının adı Kadirdi.
Köyün iki bakkalından biriydi sıhhıye memet.
O zamanlar yol yordam olmadığından satacak ürünleri eşeğe yükler ilçeden köye getirirdi.
Eşeğin bir yanı karpuz yüklü bir yanı gazoz kasasıydı.
Eşek bakkalın önüne gelip yükünü boşaltınca iki şişe viski içmiş gibi dolanır ayakları birbirine geçerdi.
Her gün böyleydi.
Üstelik eşek sigortasız çalışıyordu.
Fazla dayanamadı. Değirmen yanında düşüp ölüverdi.
Gadirin memet bir yandan bakkal işletir bir yandanda fındık alırdı.Bababmın harmana serdiği fındıktan ceplerimize doldurur Gadirin memet”e satar sakız lokum ve ekmek alırdık.
Güzel olurdu. Ekmeği yarıp içine lokumu doldurup kimseler görmesin diye gizlice yerdik.
Sıhhıyeci memet uzun yıllar direndi hayata. İğne yapmayı bıraktı. Bakkallığa devam etti. Çoluk çocuğunu büyüttü okuttu meslek sahibi yaptı.
Köyümüzün doktoru yok artık. Allah rahmet eylesin..