Köyde rahmetli Mustafa abimde pikap vardı.
Öte yüzde taktımı “arslan Mustafam aman “ türküsünü de heyyy. Uçardı köy.
Pikapları çok severdim. Özellikle zift rengi plakları.
Mustafa Abinin pikap sesini duyar duymaz evden fırlar öte yüze gider plağın aheste aheste dönüşünü izlerdim.
Mustafa abinin en çok sevdiği türkücü Nuri sesigüzeldi. Onun tüm plaklarını alırdı.
Ağlardım evde. Bende plak istiyom diye.
Plak deyip geçme. Lükstü almak onu.Anam babamı ikide bir dürterdi “ Ne yap yap çocuğa plak al” diye.
Babam çaresiz kalırdı.
Fındık toplama işi bitmiş harmana serilmişti.
Babam “ oğlum evde oturacağına git başak yap. Sana plak alacağım” dedi.Anam yamalı peştemalini belime sarıp beni başağa göndermişti.
Babam sözünde durdu.
Yaptığım başağı sattı üstüne para kattı ve bana pikap aldı. Pikabı satan adam “bir tane plak alırsanız bir tanede plak ben hediye edeceğim demişti.
İlk plağımı dün gibi hatırlıyorum.. Yıldıray Çınarın” karanfilim çin çini” türküsüydü.
Çin çin eve geldim.Hemen pikabı açıp plağı koydum. Çok güzel bir ortam oluştu evde.
Zaten topu topu iki plağım vardı.
Babam işten eve geldiğinde” Oğlum hadi koy şu çin çiniyide dinleyelim” derdi.
Kimseye elletmezdim plaklarımı. Kimse bulmasın diye köşe bucak saklardım.
Zamanla yğüzlerce plaklarım oldu benim ama artık neşe vermiyordu plaklar.
Biz büyüdükçe şarkılar türküler küçülüyordu..
Zaten pikabımın iğneside kırılmıştı.
Bir kutuya doldurdum plaklarımı . Bolaman ırmağından aşağı attım.Ardıma bakmadan eve geldim..
Babam sözünde durmuş bana plak almıştıya. Önemli olan oydu..