Türk Edebiyatında hiciv ve taşlama ustaları çoktur.

Günümüze uyan birkaç tanesini sizle paylaşmak istedim.Nereye koyarsanız, nereye yaslarsanız yaslayın !!!

Olmayasın karaktersiz

Çok konuşan yerli yersiz

Adın doğru kendin hırsız

Karanlıkta dolaşırsın… (Aşık Veysel )

Yürü bre Hızır Paşa

Yürü bre Hızır Paşa

Senin de çarkın kırılır

Güvendiğin padişahın

O da bir gün devrilir  (Pir Sultan Abdal ) 

insan olan vatanını satar mı?

suyun içip ekmeğini yediniz.

dünyada vatandan aziz şey var mı?

beyler bu vatana nasıl kıydınız?

eli kolu zincirlere vurulmuş,

vatan çırılçıplak yere serilmiş.

oturmuş göğsüne teksaslı çavuş.

beyler bu vatana nasıl kıydınız?  (Nazım Hikmet ) 

Müteahhit oldum tez iflas ettim

Avukat oldum hep boş dava güttüm

Gazeteci oldum çok fazla öttüm

Dıhtılar mapusa birkaç söz ile  (Şemsi Yastıman ) 

Koca başlı koca kadı

 Sende hiç din iman var mı

 Haramı helali yedi

 Sende hiç din iman var mı

 Fetva verir yalan yulan

 Domuz gibi dağı dolan

 Sırtına vururum palan

 Senin gibi hayvan var mı

 İman eder, amel etmez

 Hakk’ın buyruğuna gitmez

 Kadılar yaş yere yatmaz

 Hiç böyle kör şeytan var mı

 Pir Sultan’ım, zatlarımız

 Gerçektir şöhretlerimiz

 Haram yemez itlerimiz

 Bu sözümde yalan var mı.”  (Pir Sultan Abdal )

“Kabrimi kimse ziyaret etmesin Allah için,

Gelmesin reddeylerim billâh öz kardaşımı;

Gözlerim ebna-yı âdemden o rütbe yıldı kim,

İstemem ben Fatiha, tek çalmasınlar taşımı.”

 (Şair Eşref )