Helalinden kazandığımız ekmek bize yeterdi.

Eğer haramiler çoğalmasaydı..

Yediğimiz bir lokmayla yaşamayı öğrenecek ülkemizi sevmeye devam edecektik.

Eğer arsızlar çoğalmasaydı..

Belki bir lokma bir hırka

Bazen azımızı çoğa sayıp çoğumuzu yoka sayıp kardeşce yaşayacaktık bu ülkede..

Eğer haramiler üremeseydi..

Öyle bir, yürek yürek sevecektik ki, karışacaktı dağlar denizler birbirine

Eğer ihanetler bedenlerimize sinmeseydi..

Şimdi puslu bir havanın esintisinde bir gram ekmeğin kokusunu özlüyoruz..

Bir yorgun zamanların ayarında bir tutam sevginin özlemi içindeyiz..

Sansar tipli , puşt bakışlı  düzenin çarkları arasında insanlığı kucaklamanın sıkıntılarını yaşıyoruz.

Biz sizleri kucaklamak istedikçe kaçıyorsunuz. Ötekiliyorsunuz. Kavga ediyorsunuz. Hır çıkarıyorsunuz..

Biz sizi sevmeye çalıştıkça onulmaz sancılar koyuyorsunuz yüreklerimize..

Bizi bir çift aykkabıya , bir takım elbiseye , bir asgari ücrete, bir taşeron köleliğe satıyorsunuz..

Biz okumak , öğrenmek istedikçe siz adamsızlığın sayfalarını koyuyorsunuz önümüze..

Unutmayınki..her kralın soytarıları vardır.

Ve kral öldüğünde  soytarılar yas tutmak yerine şöyle bağırırlar.

“Kral öldü. Yaşasın Kral”..