Ahlak dibe vurmuş. Herkes bize ahlak dersi veriyor. Ağzını açan yok..
Adam satma kriptoculuk sektör olmuş. Ses çıkaran yok.
Dinimizin özünden koparılmışız hurafelerin yazdığı manifestoyla icazet alıyoruz. Noluyor bu ülkede diyen yok.
Kimi can derdine düşürülmüş kimi ekmek.
Masa başında yazılan sermaye raporları kasıtlı olarak habire önümüze sürülmüş. Bir çift sözü olan yok.
Yönetici bol. Yönetmek isteyen gırla..
Peki bizi geleceğe hayata edebiyata doğaya yönlendiren bir Allah’ın kulu var mı? Sevgiden saygıdan gerçek anlamda bahseden bunun ehemmiyetini bilen var mı?
Oy uğruna koltuk uğruna her şeyi yiyoruz. Kendi insanlarımıza madik atıyoruz. Sevdiklerimizin ellerinden ekmeklerini alıp eş dost akrabalara peşkeş çekiyoruz.
Yıllardır bizleri dünya devletiyiz diye kandıranlar şimdi bizi ucuz sebze kuyruğuna mahkûm etmeyi başardılar.
Tek tip suratların bize sunduğu “bereket versin” dualarıyla bir lokma bir hırka ömrümüzü geçiriyoruz. Her şeyi hormonlu bu ülkenin. Siyaseti sporu sanatı.
Siyasi el attıkları bu güzelim ülkeye nasıl karanlıklar taşıdıklarının farkında değiller.
Bittik dostlar.
Tükendik.
Ve hala soğuk duvarlar yapacağız kazanırsak diyor siyasiler. Soğuk duvarlar.
Oysa bize sıcak sevgiler lazım. Kurtuluşumuz kardeşlikte. Kurtuluşumuz saygıda. Kurtuluşumuz ilimde bilimde.
Bizi yönetme kardeşim. Bizi yönlendir. İyiliğe insanlığa imana itikatla yönlendir..
Unutma. Bize kurduğunuz soğuk duvarlar sert betonlar bir gün çökecektir.
Ve sadece biz değil sizlerde bu betonların altında kalacaksınız..
Unutma. Aynı gemide değiliz.