Bizim yörelerde adı gabaktı.

Şehirde Kabak. Sosyetede bal kabak oldu.

Anam gabak tefe toplayın oğlum derdi arada bir.

Mayaladığı yoğurdun paslı bakracının ağzına örterdi.

İyide maya verirdi anamın tabiriyle gabak tefe..

Birde tatlısını yapardı gabağın. Şekersiz.

Şeker yok diyemez gabak zaten şekerliydi der avuturdu bizi..

Gabak tefeği önemliydi köy hayatımızda.

Gabağı gabak yapan tefeğiydi.

Bizim köyde bir gabak vardı. Birde gabakçık.

Gabakçıklar ineklere yal gabaklar sofralara helal sayılırdı..Şehir kabaklarına benzemezdi bizim gabaklarımız. Takım elbiseler giymez, kırmızı kravatlar takmaz. En önemliside kul hakkı yemezdi.

Bizim gabaklar mertti, civandı, aslandı..

Gevşeyivermezdi öyle sıkıyı falan görünce. Kükrerdi.

Bizim evi yöneten gabaktı.

Şimdi insanlar kabaklaştı hayatlar gabaklaştı..Dün gabaklar tarladan toplanırdı. Bugün kabaklar şehirden toplanıyor.

Dedimya gabak var kabak var..