Uzaklarda, ta uzaklarda gördüm sizi.

Hava soğuktu, gece zindan gibi karanlıktı.

Bir hareketlenme vardı uzaklarda.

Peşi peşine dizilmişti Mehmetçikler.

Sırtlarında sırt çantaları, her biri 50 okta.

Karanlıkta gölgeler peşlerini bırakmıyordu.

Mehmetçik uzaklaştıkça gölgeler takip ediyordu.

Küçücük bir asker vardı intikal edenlerin arasında.

Üşüyordu galiba elleri, dudaklarına getirip nefes veriyordu, ovuşturuyordu ellerini.

Çakallar, sırtlanlar peşlerindeydi, takip ediyorlardı mehmedimi.

Bir patlama sesi arkasından bir şoklama sesi deldi gecenin karanlığını.

O anda tam siper etmişti mehmedim vücudunu toprağa.

Bir cayırtı sesi koptu ki kulaklar parçalandı sanki.

Yüzlerce, binlerce mermi yağdı mehmedimin üstüne.

Sanki gökyüzünde ki yıldızlar birer birer düşüyordu.

Tvler haber geçti.

TSK operasyonlarda şahlanıyor diye. 

Durur mu yaşlı anam?

Anlamıştı oğlunu şehit verdiğini.

Şehitler ölmez demeyin. Şehit girerse sizin evinize acısını verirse yüreğinize o zaman siz de anlarsınız gerçeği diyebildi.

Nasır tutmuş elleriyle başındaki tülbendi  düzeltmek istedi yaşlı ana.

Düzeltemedi.

Dizleri taşıyamadı artık o ağır yükü ve orada bayılıverdi.

Oğlunun şehit olduğunu anlayan ana şehidinin isminin Mehmet, Mustafa, Ömer, Ali Osman ve diğerleri olmuş ne fark eder ki..

Ateş evet ateş artık düştüğü yeri yakıyor.

Analar ağladı.

Bayrağımız ağladı.

Toprak ağladı.

Vatan ağladı.

Ama durmadı bu kan.

Durmayacak galiba.

Şehitler ölmez dualarla yaşayacak.

Bu vatan Türkündür Türkün kalacak.

Not: İdlib’te ki şehitlerimizin anısına…