Adamlar vardı

Toprak kokulu.

Saçlarında rüzgar taşırlardı yarınlara.

Mert cesur yürekli.

Çok naif adamlar vardı.

Bulut taşırlardı gözlerinde…

Ellerinde hep yaşamın onurlu nasırlarını taşırlardı.

Ekerdi toprağı.

Saban sırtı akşamlara kafa tutarlardı duldasız.

Üstleri başları ekmek kokulu dönerlerdi kagir yapılı evlerine

Boncuk boncuk terleriyle halkalar dizerlerdi emeğin alın terlerine.

Bir geceden bir geceye taşırlardı umutlarını

Adamlar vardı.

Hiç yenilmeyen.

Bir damla suyla çağ yangınlarına yürüyen adamlar vardı

Sırtlarında ateş zulası.

Adamlar vardı.

Adam gibi adamlar…