Yanık bir Karadeniz türküsünü teybe koymuş çalıyor bizim kasetçi...

            İstesen de istemesen de dinliyorsun ...

            Acıyı bal eyleyen, sevdayı nam eyleyen türkülerden biri...

            Aklıma köydeki dut ağacına çıkarak söylediğim türküler geliyor. Yarım yamalak, avazımın çıktığı kadar söylediğim türküler...

            Ağacın tepesinde köyün en güzel kızı, aşağı mahallenin tüm oğlanlarının  aşık olduğu  kız için söylenen türküler...

            En büyük zevkimiz, sabah inek yaymaya gidecek sevgilinin  hangi bahçeye gireceğine dair iddialar olur, kaybedenin çektiği cezalara dakikalarca gülerdik...

            Bir de, Soğukpınar’ın başında asker sigarası tüttürmek...

            Şimdi ne asker sigarası , ne de onun türküleri var...

            Dut ağacını da kesmişler, Soğukpınar da kurumuş...

            Anılar ah anılar , bir zaman sonra gözyaşları ile buluşurmuş...

                       (Bir Gazetecinin Aykırı Dünyası adlı kitabımdan )