1983-84 dönemi. Ordu Meslek Yüksek Okulu Motor bölümünde eğitim görüyoruz. Olağanüstü hal bütün Türkiye'de geçerli. Vali Necati Çetinkaya yeni atanmış. Okulun 2. dönemi açılış töreni var. Hem okuyor hem gazetecilik yapıyorum. Açılışta bir öğrencinin konuşma yapması gerek. Gazetecilik yönünden okul müdürümüz Yekta Ergen bana bir konuşma hazırla diyor. Müdür yardımcımız Nihat Çörüt benim dünya görüşümü bildiği için pek sıcak bakmıyor. Neyse bir konuşma hazırlıyorum günün şartlarına karşın biraz ağır ve sitemli. Yekta öğretmene götürüyorum şöyle bir bakıp tamam diyor. Halk Eğitim salonunda törende konuşmaya çıktığımda sol ayağımın zangır zangır titremesine engel olamıyorum. Okulun fiziki yapısından girip tuvaletle yan yana sınıfta ders yaptığımızdan, 3 metre karelik bekçi kulübesini kantin çay ocağı olarak kullanmaktan, kız öğrenciler için bir yurt bulunmamasından şikayet ederek bulunduğumuz konumu protesto eder gibi konuşarak kürsüden inerken öğrenci arkadaşlarımızın ayakta alkışlarını ve Vali Cetinkaya' nın kızgın bakışlarını tüm buna karşılık rahmetli müdürümüzün o mutlu gülüşünü unutamam. Sonra konuşan Vali, Almanya anılarını uzun uzun anlattıktan sonra eksiklikler konusunda söz vererek kürsüden inmişti. İlk iş olarak da kiralık da olsa kız yurdu temin edilmişti. Yekta Ergen naif, sevecen, kesinlikle yüksek sesle konuşmayan ve saymakla bitmeyecek insanı özelliklere sahipti. Sayın Naim Güney sosyal medyada yazınca katkım olsun istedim. Başta Yekta öğretmenimiz olmak üzere edebiyete göç edenlere rahmet emeği geçen gerek öğretmen ve gerekse başka kurumlardan ders giren tüm eğitimcilere şükranlarımızı sunarız.