28 Aralık'tı günlerden...

Gelen  haberi bekliyordum da konduramadım... General sonsuzluğa gitti dediler...

Karadeniz 52 gazetesinin kurucusu, memleket sevdalısı, benim elinde büyüdüğüm diyeceğim bir insan, dert ortağım, şekeri çıkınca kızıp 5 dakika sonra normale dönen, kahır çekip babalık yapan, "ulan şu memlekette gazetecilik değil enayilik yapıyoruz" diyerek sevdalı şehrine  hizmet etmek için çırpınan, dostluğu ile güldüren, yazıları ile ışık saçan TUNCER ENGİN...

Yazsam anılarımızı sayfalara sığmayan ENGİN adam...

Bu gün 2 yıl oldu bizi bırakıp cennete gitmen...

Müze gibi büronda hala oturuyorum. Ayhan ablamla birbirinizi kızdırmanızı, oğlun Orhan'a nasihatlarını özledim. Sevgili Ziver agbi ile matbaa için çabalarını, agbin Yılmaz Engin ile sohbetlerini ve burada saymakla bitmeyecek isimlerle doyumsuz yemek muhabetlerini özledim... Özlüyorum. Sen gittin o müze gibi büroda yanlızlığıma yazdığım ne haberler, ne şiirler kifayetsiz artık.

Koca 2 yıl sensiz. Ama bırakmadım, bana emanet ettiğin yeri. Her kapıdan girişte karşıma çıkan fotoğrafın içimi acıtıyor biliyor musun? Sensizliğe ve bürona hiç ihanet etmedik General....

Çok hakkın var bende, çok hakkın var, burada ismini sayamadıklarımda da...

Benden yana yine gani gani helal olsun hakkım, sende helal etmiştirsin biliyorum, bir gün gittiğin yerde buluşuruz, helellaşiriz, yine memleket için yazılar yazarız yine memleketin dertleri ile dertleniriz...

Erken oldu usta özlemim büyük...