Yolumuz 1995  gibi kesişti. Gazete gazetesini ağabeyi İdris Yıldız alınca Süleyman Felek caddesinde Aynalı Çarşı denilen yerde eski tip baskı ile gazeteyi çıkarmaya başladık. Daha sonra ofset baskı makinesi alınca Gazetenin adını Ordu Yorum olarak değiştirip yine uzunca bir süre beraber olduk. Daha sonra  ayrılıp zaman geçtikten sonra o da gazetenin başından ayrılıp Ordu Hayat gazetesini birlikte çıkarma teklifi getirince yine beraber olduk. Burada uzun uzun anlatmaya gerek yok. Ordu Turizmine de Ordu Basınına da büyük katkıları olmuştur. Suskun Şehir Ordu isimli kitabı da ilin tanıtımı için çok önemli bir kaynak olmuştu.

Son olarak hastaneden annesi Fatma teyze rahmetli olunca konuşmuştuk. Kısa bir süre sonra kendine has bir adamı daha kaybettik, yazsam ne anlatsam boş.

Çok kızdığı halde "patron" derdim.

Ne acelen vardı ey güzel agbim, annene kavuşmak için acelen neydi?

Güle güle "patron" güle güle, bu zamansız ayrılık çok koydu, yine yaptın yapacağını ve kendine has bir şekilde ama kendine yakışmayan acelelikle bizden ayrıldın.

Hakkını helal et.

Acı üstüne acı yaşayan Yıldız ailesine sabırlar diliyorum.