Çok eski tarihe dayanan taksi işletmeciliği, Alman hükümetinin mektup ve paketlerini taşıması için 1867 yılında “Thurn und Taxis” adında ortaya çıkmıştır. 70 li yılların sonundan 90 lı yılların ortasına kadarda baba mesleği olarak bende yapmış bulundum. O yıllarda çok değer gören bir meslek olmakla beraber emin ve güvenilirlikleri ile de sayılır kişilerdi. Müşteriye nezaket gidecekleri yere emin olduktan sonra o yeri terk etme ve özelliklede müşteri oturur bagaj kesinlikle şoför e ait olurdu. Dikiz aynasından kesinlikle bakılmaz içindeki insanlar malıyla canıyla şoföre aitti. Hey gidi yıllar dedikten sonra şimdi bakalım günümüze.

Yıllar mı çok çabuk geçti. İnsanlar mı değişti. Yoksa taksi müktesebatından mı  bir değişikliğe gidildi. Yok yok insanlar değişti. Taksiciliği olduğu yerden alıp ulaşıma ihtiyacı olan müşterileri sömürmeye başladılar. Kaba diller, hak edilmeyen ücretler, uzun mesafeler illa da turist kesime ve en acısı da bir başka memleketten gelen ve bir yer bilmeyen bu naif halka yapılanlar. İşini hakkıyla yapan taksici kardeşlerim taksi durağı işletmeciler hala başımızın tacı olan  kahrımızı çeken bu insanlara tabiki sözümüz yok. Onlar yeri geldi hasta yetiştirdi yeri geldi hasret kavuşturdu yeri geldi acil hizmet verdi ve en acısı 3 kuruş için şehit edildi. Şehit veren bu camianın adını kirletmeye kimsenin hakkı yok. Sözümüz mesafe beğenmeyen müşteri beğenmeyen sabah evinden çıkarken ya nasip ya kısmet demeyen nasibin ve kısmetin ne olduğunu bilmeyen yerli yabancı turisti kandıran ve bir nevi aracında hem müşteri hem misafir olan insanlara kaba davranan taksi kullanan ama taksici olamamış şoförlere gelsin

Her el kaldırdığında duran ve kibar olan taksici li günler dilerim. Kalın sağlıcakla