Hac Yapmaktan Vazgeçiren Yolculuk

Hadis, fıkıh, tefsir gibi bir çok alanda büyük bir alim olan Türk asıllı Abdullah b. Mübarek, bugünkü Türkmenistan’ın Merv şehrinden bir kafile ile birlikte hacca gitmek için yola çıkıyor. Bilad-ı Şam’a, yani bugünkü Suriye topraklarına geldiklerinde, dinlenmek için mola veriyorlar ve yemek hazırlığı yaparlarken yolculuk boyunca erzak olarak yanlarında taşıdıkları kanatlı hayvanlardan birinin öldüğünü görüyorlar ve onu kenarda bir yere, bir çöplüğe atıyorlar. 

Yakındaki evlerin birinden bunu gören bir kız çocuğu koşarak geliyor ve bu çöpe atılan kanatlıyı alıp evine götürmek üzereyken, Abdullah bin Mübarek olaya müdahale edilmesini söylüyor, o kanatlının murdar olduğu için yenilemesinin haram olacağının söylenmesini istiyor. Çocuğa bunu söylediklerinde, “size haramdır ama bize helaldir, çünkü biz günlerdir açız, yiyecek bir şeyimiz yok, bize yiyecek getirecek bir babamız da yok” şeklinde cevap veriyor. 

Bunun üzerine Abdullah bin Mübarek, hac kafilesine geri dönülmesi talimatı veriyor. Üzerlerindeki paranın dönüş için yeterli olanını ayırdıktan sonra kalanının da o çocuğun ailesine verilmesini söylüyor ve kafilesine dönerek “bu yaptığımız, bu seneki hacdan daha faziletlidir” diyor.

Eski Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez , bu kıssayı anlattıktan sonra devamla, “İslamda öncelikler fıkhı vardır, önceliklerini kaybeden dindar, dindarlığını da kaybeder, huşu içerisinde namaz kılan bir kişi, bir çocuğun ateşe, ya da herhangi bir tehlikeye doğru gittiğini görse namazını bozmak zorundadır, ama ne hazindir ki, 2 yıldır dünyanın en vahşi katliamına sahne olan Gazze’de çocuklar, kadınlar, yaşlılar ateşler içinde yanarken bizim önceliklerimiz hiç değişmedi, çocuklar açlığa mahkum edilerek bir katliama maruz bırakılırken dahi önceliklerimiz değişmedi. Sadece siyaset ehlinin, ticaret ehlinin değil, diyanet ehlinin de; abidlerin zahidlerin, tekkelerin, dergâhların da öncelikleri değişmedi” dedikten sonra, “zalimlere meyletmeyin ateş size de dokunur” ayeti ile sözlerini tamamlıyor. 

2 yıla yakın zamandır birbirlerine kenetlenerek dünyaya müslüman olmanın ne demek olduğunu gösteren Gazzeli kardeşlerimiz, açlıktan dolayı bugün ne yazık ki bir lokma yiyecek için birbirlerini ezmeye başladılar. Açlık insanın bilincini yok eder, biyolojik varlığa dönüştürür, (hayvanlaştırır) en yakınındakinin elindeki ekmeği almaya zorlar. O yiğitlerin bu durumuna seyirci kalan ümmet, yani biz bunun hesabını veremeyeceğiz. 

ABD emperyalizminin en büyük işbirlikçisi olan Suudilerin meşruiyeti tartışılmaya başlansaydı, eminim küresel çetenin başı olan ABD bunu göze alamayacaktı. Ama biz bunu bile yapamadık ve çocuklarımız ateşlere atılırken sırtımızı döndük ve sevap aramaya koyulduk.”

Yorumuma katılanlar da oldu, katılmayanlar da. “O ayrı bu ayrı, hac nasıl terkedilebilir ki, nasıl cihad esnasında namaz terk edilemiyorsa hac da terk edilemez, bizim sorunumuz bu değil, birlik olamamak” gibi izahlar yapıldı. Sessiz kalsalar da içinde yaşadığımız toplumda böyle düşünen çok büyük bir kitlenin olduğunu malum. Halbu ki, Mecelle kaidesidir, def-i mefsedet, celb-i menafiden evladır, yani kötülüğün önlenmesi, iyiliğin yapılmasından önceliklidir. Önceliklerimizi bilmediğimizden değil, riske girmeden bol sevaplı işleri sevmemizden. Evet, birlik olamayışımız da çok büyük bir sorun ama birlik olmak kolay mı? Bunun için emperyalizmin başımıza diktiği bekçi köpekleriyle boğuşmayı göze almak lazım. 

İsrail 2006’da çekilmek zorunda kaldığı Gazze’ye “çim biçme zamanı geldi”  diyerek her 2-3 yılda bir saldırır. Bunlardan sadece 2012 yılında başlattığı ve Müdafaa Sütunu adını verdiği saldırıyı, dönemin Mısır Cumhurbaşkanı M. Mursi ve o tarihte henüz başbakan olan R. Tayyip Erdoğan’ın müdahale sinyali veren sert uyarıları sonrasında Obama’nın devreye girmesiyle yedinci gün bitirmek zorunda kalmıştı. Daha sonra İsrailli bir bakan “başımıza silah dayadılar” diye anlatmıştı bunu. Bu yüzden 2013 yılında Batının teşvik ve cesaretlendirmesiyle Mursi’ye darbe yapan Sisi, o ülkelerde kırmızı halılarla karşılandı. 

Gazze’ye sınırdaş tek İslam ülkesi olan Mısır halkının başındaki bu tiran, o gün bugündür bırakın Gazze’ye yardım etmeyi, Kuzey Afrika’dan kalkarak binlerce km yol kateden Mağrib Direniş Konvoyunun Mısır sınırına yaklaşmalarına bile izin vermeden Libya içinde müdahale etti. Mısır halkının Gazze konusunda hiçbir duyarlılık göstermediğini mi düşünüyoruz? Elbette hayır, belki bizden daha fazla kahroluyorlar ama topluma önderlik yapabilecek kim varsa 2013 darbesinde cunta tarafından katledildi veya ceza evlerinde çürümeye terkedildiler. Bir toplumu harekete geçirebilecek lider kadroyu ortadan kaldırdığınızda geriye sadece bir sürü kalır. Bugün Mısır’ın durumu böyle maalesef. 

Sınırları içinde Harameyn’in yer almasından dolayı herhangi bir hareketlenmenin bütün islam dünyasında ses getireceği Suudi Arabistan’da ise sadece bir Filistin bayrağı taşımanız, ya da Gazze hakkında edeceğiniz bir çift söz, hayatınızı karartır. Binlerce İslam âlimi cezaevlerinde, bir kısmının yaşayıp yaşamadığı bile bilinmiyor. Bu ülkenin başındaki İbni Selman, Arabistan’a 1930’ların Türkiyesini yaşatıyor, kızlarını güzellik yarışmalarına gönderiyor. Gazze’de en barbar katliamlar işlenirken, bir hastanenin vurularak yüzlerce kişinin öldürüldüğü günlerde Riyad’da festivaller düzenliyor, Avrupa’dan getirttiği, şarkıcılarla, dansözlerle günler süren eğlenceler düzenliyor. 

İslam dünyasından âlimlerin icması ile “Gazze’deki bu açlık, bu soykırım sona erdirilinceye kadar hac caiz değildir, hac için ayrılan para direnişe gönderilsin” gibi bir fetva yayımlansa buna da müslümanların - tamamı değil böyle bir hayal kurmuyorum - sadece bir kısmı uysa, bu vahşet bu kadar süre devam edebilir miydi?

Merhamet, Asr-ı Saâdet insanının en bâriz vasıflarından biriydi. Şu hâdise, onların büyüğüyle küçüğüyle hem merhamette hem de cömertlikte nasıl bir seviyeye ulaştıklarını gösteren güzel bir misâldir...(Derleme)

      HAYIRLI CUMALAR