Akil insanlar, Şair, Düşünür ve Yazarlar hep "Toplumun Önünde ve İlerisinde’" gittiği için genelde yaşadıkları zaman içerisinde anlaşılamazlar. Onlar hep kendilerini anlayabilecek insanlar bulabilmek için yanar tutuşurlar. Ve ne yazıktır ki , Bunu sağlıklarında göremezler.

Toplum onların kıymetini ancak "Ölümlerinden sonra anlayabilir…’"

İşin en acı yanı da şudur ki, sanki bunu yapan nankörler kendileri değilmiş gibi, hiç utanmadan ''Hiç kötünün gidip de iyinin geldiği görülmüş mü? Hep olan iyilere oluyor'' hikayeleriyle kendilerini haklı çıkarmaya çalışırlar...

Cahil insanların okuma yazma oranlarının düşük olan toplumlarda bir de Din ve İman edebiyatı yapan, ya da adeta kraldan daha çok kralcı olup da ‘'Bilge pozunda gezen Yalakalar'' vardır..

Fikrin zamparası olan ve ''Hava parasına vicdanını satan'' bu tipler, her devrin adamı olarak yaşar.. Ancak neye yarar? Onlar içinde yaşadıkları Toplum, Hak, Hukuk ve Adalet adına nereden bakarsanız bakın, zarar mı zarar olan tiplerdir...!