Can Hayat ÖZYURT - Orman Endüstri Mühendisi, TOD Bakanlık Temsilcisi, [email protected]

Ormancılık anıları çok çeşitlidir. Ormancılar (Bu meslek tabiri içerisinde yer alan orman mühendisi, orman endüstri mühendisi, orman muhafaza memuru, orman teknikeri, orman işçisi gibi) bir araya geldiklerinde meslek anıları anlatılır, geçmiş yad edilir, geleceğe yönelik öngörüler dile getirilir. Hoşça zaman geçirilir.

Ben de Türkiye Ormancılar Derneğinin 1928 yılından beri yayın hayatını sürdüren Orman ve Av Dergisi aracılığı ile 1991-1997 yılları arasında görev yaptığım Orman Ürünleri Sanayi AŞ Genel Müdürlüğü (ORÜS) Ordu-Akkuş Kereste ve Parke Fabrikasında iken, belleğimde kalan anılardan birini sizlerle paylaşmak istedim.

Ülkemizin saf ve verimli kayın ormanları içinde 1955 yılında kurulmuş olan ORÜS Akkuş fabrikasında hammadde sorunu yıllar boyu hiç olmamış, Akkuş Orman İşletme Müdürlüğünde üretilen kayın tomruklarının büyük kısmı ORÜS fabrikasına getirilmiş, kalite kaybı olmadan, ardaklanma oluşmadan, kereste ve parke halinde ülkemiz mobilya ve inşaat sektörünün talebine sunulmuştur. Bu döngü yıllarca devam etmiş, Akkuş ilçesi ekonomik olarak Ordu’nun kendine yeten ilçeleri arasında yerini almıştır. Bu kıyaslamayı kendi ilçem olan Mesudiye ile yaptığımda her iki ilçede yüksek rakımda, sert doğa koşullarında, ekonomik getirisi olan fındık ve sebze-meyve yetiştiriciliğinin en az hatta hiç olmadığı verimsiz topraklara sahip ilçelerdir. Akkuş ilçesi, ilçedeki tek sanayi kuruluşu olan bu fabrika sayesinde, mevcut işgücüne istihdam alanı sağlayan, işçilerine maaş veren, emeklileri ilçeyi terk etmeyen, esnafı da geliri olan bu insanlar sayesinde çarkını çeviren, ticaret hacmi göreceli olarak diğer ilçelere nazaran yüksek olan bir ilçe idi. Ayrıca odun hammaddesinin fabrikaya nakli ve imal edilen kereste, travers ve parkenin yurt sathına dağıtılması işi nakliye sektörünü de geliştirmiş ve nakliyat yapan kamyon sayısı 300’ü geçmişti.

(Devamı var)