Anlattığına göre yoksullukla büyümüş... Hayal kurmakla avutmuş hep kendini, ayrıca taahamülü de yokmuş haksızlığa, yalana... Yaşamının gerekliliğinin bilincinde, planlarının gerçekleşmesi ideali...

Bir de tek emeli varmış, şiir kitabı yazacakmış... Mavi şehri de o kadar çok seviyormuş amma bu şehirde de ölmek istemiyormuş... Konuşurken yanakları al al olan dağ çiçeği... Hep mi böyle yaban kalmak istersin? Hep böyle dağ çiçeği gibi mi yaşamak arzun? Bilirsin ki dağ çiçekleri ne kadar narin ve zarif olsa da ömürleri hep kısadır...

Bir gün seni dağlardan koparıp, ovaların yemyeşil topraklarına salacakları unutuyor musun? Dağ çiçeği, kardelen bakışlı, ürkek çocuk!.. Hayatın gerçeklerinden neden kaçıyorsun... Yaşanacak çok şey var elbet, sen de başaracaksın biliyorsun... ( Bir Gazetecinin Aykırı Dünyası adlı kitabımdan )