Gözleri maviydi , çocuğun! Ağlamak ise hiç yakışmıyordu...

Daha görecek o kadar günleri varken, neydi onu bu kadar üzecek, ağlatacak dertler...

Hiç mi saçını okşayan, sarılıp teselli eden olmamıştı? Ne garip dünya idi bu dünya...

İnsanlar çile çeksin diye mi gelirlerdi bu yalan dünyaya, yüzü gülen hiç kimse olmayacak mıydı?

Yüzü gülenlerin de sahtekar,yalancı olmadığı bir dünya yok muydu?

Göz pınarlarından akıp süzülen yaşların, bilmezdi ki ne yürekleri dağladığını.

Neden , neden ağlarlardı bu çocuklar, gülmesi gereken zamanlarda?

Acaba yanlış bir yerde, yanlış bir zamanda doğduklarını onlarda mı hissederlerdi kalplerinde?

( Bir Gazetecinin Aykırı Dünyası adlı kitabımdan )