İnsanlığımızla ilgili bağımızı kaybettiğimizi düşünüyorum. Belki kendi amacımızla olan bağlantımızı kaybettik. En fazla önem taşıyan değerleri göz ardı ettik. Çoğumuz hayatımızın geri kalanını yaşamın sahilinde güvenlik içinde geçirmeyi seçmiş durumdayız.

Cesaretimiz azaldı. Yolların bekleyerek değil, yürüyerek aşıldığını unuttuk belki de… İşte bu nedenle son zamanlarda mutluluğu, sevgiyi sorguluyor oldum. Birileri sürekli sahiplenmeyi, hükmetmeyi,yönetmeyi birilerini sevmekle aynı şey zannediyor..

                Söz sevgiden açılmışken, yeni belki de geç öğrendiğim bir şey var. Sizin kimi ne kadar sevdiğiniz artık önemli değil şimdilerde benim için…. Sizin kimi ne kadar sevdiğinizden daha çok, sizi kimin ne kadar sevdiği ya da sevmediği çok daha önemli.

Hele sizi sevenler bir de gücü elinde tutuyorsa sizden iyisi yok..

Toplumlarda sosyal yardımlaşma ve dayanışma çok önemlidir, bu iş eğer sadece merhamet ve talep üzerine yürür ise çürüme başlar. Suistimaller, iltimāslar ve usulsüzlükler ne kadar fazla olursa insani duygularda o kadar yok olur.

Malum ramazan İslam dini için önemli ve değerli bir aydır. Oruç eğer sadece yeme içme üzerine ise kimsenin kendine eziyet etmemesi ayetler ve hadisler tarafından defalarca açıklanmıştır. Ramazan ayı bir tövbe ayı da değildir.

Kul hakkı ramazan da ne kadar günah ise, diğer aylarda o kadar günahtır. Komşun aç iken sen nasıl tok yatamıyor san diğer aylarda aynısını yapmalısın. Ramazan ayı israf ayı hiç değildir, lüks otellerde, lokantalarda veya halk çadırlarında çöpe dökülen yemekleri, ekmekleri gördüğünüzde gerçekten irkiliyorsunuz..

Lütfen insana sevgi, yaratılana sevgi konusunu en iyi anlatan islam dinini yeni baştan anlaya anlaya, içinize sindire sindire yeniden öğreniniz. Yoksa yaptıklarınızın boşuna olduğunun farkına varmayacak ve boşuna yaşamış olacaksınız...Hüküm vermek mutlaka en adil olanın.. Ve onun sözleri bizlere ne yapmamız gerektiğini çok iyi anlatıyor..

Ramazan ayının hayırlara vesile olması dileği ile.