Her şehitin ardından en iyi ağıt safsafatasını becerebilen başka ülkeler varmı bilmiyoruz..
Şehite şehit olmadan önce sahip çıkamayan şehit olduktan sonra sahip çıkmaya çalışan başka ülkeler varmı?.
Başka yerlerde insan yaaşrken değerlidir. Bizim ülkemizde öldükten sonra değerlenir.
Ne yapılabilirki?.
Biz bu ülkede Tavuk su içer Allaha bakar” diye inananların yönetiminde yaşıyoruz.
Tabut, tabut öldükçe, toprak toprak öldükçe, kurşun kurşun, bomba , bomba öldükçe..
“Çok yaşasın ölüler”..
Kan kokuları, barut kokuları hiç gitmedi bu ülkeden.
Hırsızlık, yolsuzluk, sahtekarlık hiç göç etmedi başka yerlere.
Bizi yönetenler şehirlerin en afilisinde zevkisefa sürerlerken bizleri varoş soğukluğunda ekmek kavgasına mahkum ettiler.
Sevdalarımız kavgaya, kavgalarımız sevdalara karıştıda hiç anlamadılar bizi.
Bu ülkenin aydınlığı, bu ülkenin güneşi, bu ülkenin geleceği başlarında takke altlarında şalvar sürüleri tarafından dinamitlendi..
Nefes aldıkça biz, soluk aldıkça biz, yaşamak istedikçe biz takunyalı kürek ayaklarca lime lime edildik.
Bu gün tek yaptığımız şey.. Şehitler üzerinden çok şirin gözükmek..Onların resimlerini paylaşmak. Onları katledenlere kuru, kuru lanetler okumak.
“Şehitler ölmez. Ölünmez”
Ölüyor be Vatan kardeşim. Bölünüyor be kardeşim..
Bırakın bu boş safsataları.
Baksanıza etrafınıza. Ne diyor bizi yönetenler.”Çok yaşasın ölüler