Darbe ateşi ülkemizi yakacaktı.

Suyu el birliğiyle döktük ateşi söndürdük.

Ateşe su dökerken yanımızda ne arap vardı, ne Suriyeli vardı, ne haşhaşi vardı.

Bu ülkenin öz evlatları bu ülkenin öz kaynakları için gerekirse hayatlarını feda edebildiler.

Ordu ilinde gece gündüz demokrasi nöbetleri tutuldu..

Ama Ordumuzun yaylaları Araplara satıldı..

Ordu basını darbe boyunca elinden geleni yaptı ama Orduya özel davet edilen yedirilip içirilen Irak lı gazeteciler bizden fazla ilgi gördü , önemsendi. El bebek gül bebek bakıma alındı..

Ordu basınında emekçiler habere gitmek için dolmuş parası bulamazken yabancı gazeteciler başımıza taç yapıldı..

Her ay Ordulu şehitlerimiz oldu. Orduda törenler düzenleyip onları dualarla ebedi istirahatgahına gönderdik.

Ne cenazemizde bir arap vardı ne tabut altında bir Suriyeli.

Ve Orduya doldurduğumuz ne idüğü belirsiz Suriyeliler el açıp duygu sömürüsüyle havadan para kazanırken benim askerim suriyede can veriyor..

Benim Ordulum bu kentte insan gibi yaşamak isterken birileri benim kentimi Araplara pazarlıyor ve satıyor.

Yaylalar Arapların

Caddeler Suriyelilerin.

Kurumlar vatan hainlerinin.

Ve biz Orduluyuz.. Öylemi..

Öküzüm torbadan düştü. Gördünmü. Amanin yandım..