Orduda assolistlerden nefes alamıyoruz.
Üvertür şarkıcılara döndük.
Yani davul bizde tokmak onlarda.
Vurdukça tozuyoruz. Vurdukça gümlüyoruz..
Mikrofonu tutan onlar, tokmağı vuran onlar.fişimizi çeken onlar..
Adamlar assolistler gibi..
Kimileri az solist ama olsun. İdare ediyorlar.
Yolları bunlar bilir. Dağları bunlar bilir. Dereleri, ırmakları denizleri bunlar bilir..
Bizede koruk fındık kalır..
Orduda gazinolar belli. Barlar belli. 
Çarşambalar belli, cumalar belli.
Siz hiç önceden rezervasyon yaptırılan camiler gördünüzmü.
Orduda var.
Telefonla rezervasyonlar yapılıyor bizim mübarek camilerde.
50 kişilik, 100 kişilik rezerveler..
Sinemada figüranlar olur. Sahnede üvertürler.
Yani yedekler.
Orduda bizi yönetenler var. Yönetmek isteyenler var. Yönettiklerini sananlar var. Birde yönetilenler var.
Böyle oluncada tadımız kaçıyor. Tuzumuz kaçıyor. Tansiyonumuz artıyor.
Hasta ediyor bizi doğduğumuz kent.
Kimi zaman kanser kimi zaman verem.
Kapansın el kapıları diyoruz. Aksine sonuna kadar açılıyor.
Birilerinin oyuncağı oluverdik farkına varamadan.
Assolistler en son çıkar sahneye. Ama üvertürler hep yedektir
Bizlerin olduğu gibi.