Ordu caddelerindeyiz..
Halkımızın gezdiği, oturduğu yerlerdeyiz.
Lüks mekanlar bizi açmıyor. Gariban halkın gönül hanesindeyiz.
Tanıyalım, tanımayalım. Dostlar bizi çeviriyor.
Hal hatır soruyor, bilgiler aktarıyor, bilgiler alıyor.
Vatandaşlarımız benim hangi partili olduğumu sorgulamıyor. Ülkem için, Ordum için, insanlarım için neler yapabiliyorum ona bakıyor.
Hasbelkader kötülüklerle, kirliliklerle savaşımızı yapıyoruz. Yenilsekte yeniden başlıyoruz. Düştüğümüzde ayağa yeniden kalkmayı başarıyoruz.
Bu coğrafyanın bir köşesine bir çivi kim çakıyorsa onun sözcülüğünü yapıyoruz..
Bizim kalemimiz elimde olduğu sürece, kimse kimseyi kandıramayacak Ne dinimizi, ne dilimizi, ne toprağımızı ne bayrağımızı kimseye peşkeş çektirmeyeceğiz..
Dostlarımız bizlere sarıldıkça moral buluyoruz. Yalnız olmadığımızı hissediyoruz..Onların bize bahşettiği sıcaklıklarla dahada iyi kulaç atıyoruz..
Önümüze konulan tüm engelleri, önümüze yığılan tüm taşları duruşumuzla, bakışımızla, ülke sevdamızla yıkıp geçiyoruz..
Artık dönülmez bir yoldayız. Geçmişte başlattığımız kötüler savaşına bugünde amansız şekilde devam ediyoruz..
Biliyoruz ki ölümden öte bir yol yok..
Biliyoruz ki barıştan, demokrasiden, sevgiden, insanca yaşamaktan başka çıkış yok.
Ve biliyoruz ki, bizim bu ülkeden başka bu topraklardan başka gidecek yerimiz yok.
Dostlarımızın bizi kucaklaması bize yetiyor. Onların bize verdikleri moral, bizleri takip etmeleri bize yetiyor.
Biz bu kentten fazla bir şey istemiyoruz.
Çok yükseklerde gözümüz falanda yok.
Biz yazdıklarımızla, söylediklerimizle on mikroptan birini temizlesek bile bunu ülkemiz ve Ordumuz adına kar sayıyoruz.
Bu ülkeye, bu kentte, bu insanlara kim mikrop üretiyorsa sonuna kadar panzehir olmaya devam edeceğiz.
Bizim savaşımız sivrisineklerle değil , sivrisineği üreten bataklıklarla..
Halkımız arayıp soruyor. Gördükleri yerde selamını veriyor.
Halkın arasında olmak bu işte..
Hep halkın arasında olmaya devam edeceğiz..