Mabel Matiz sözlüyor.

Hani şu arabesk ile harmanlanmış bir pop şarkı olan 'Antidepresan'dan bahsediyorum.

Dilimize pelesenk oldu artık.

“Sen olmadan ben asla yaşayamam
Kesmiyor ne ilaç ne antidepresan
Çözemedim vallahi çok enteresan

Yalvarıyorum gitme buradan
Sen olmadan ben asla yaşayamam
Kesmiyor ne ilaç ne antidepresan
Çözemedim vallahi çok enteresan
Kafayı yiyorum…”

***

Evet, kafayı yiyoruz.

Gerçek bu.

Verilere göre antidepresan kullanımı 10 yılda neredeyse ikiye katladı.

Vatandaş olarak psikolojimiz her geçen gün daha fazla bozuluyor.

En önemli sebep; ekonomi.

Ekonomik kriz, enflasyon, her gün birbiri ardına yapılan fahiş zamlar.

Kira diğer yandan bol sıfırlı faturalar.

Bankalara, kartlara olan faizli borçlar.

Of, offfffff…

Çare Arıyoruz.

Başvurduğumuz çözüm antideprasanlar.

Lakin son günlerin popüler şarkısı gibi ‘Kesmiyor ne ilaç ne antidepresan.’

Şarkı tam da vatandaşın ruh halini yansıtıyor.

Kayışı koparıyoruz yavaş yavaş.

Balataları sıyırıyoruz müjde.

2012 yılında 37 milyon 280 bin 936 kutu olan antidepresan kullanımı,

2022 yılında 61 milyon 870 bin 998 kutuya çıktı.

***

“Kesmiyor ne ilaç ne antidepresan
Çözemedim vallahi çok enteresan
Kafayı yiyorum..”

Üzülmeyin. Neden böyleyim diye haksızlık etmeyin kendinize.

“Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten”  demiş Paulo Coelho. İyi demiş.

Deli işte.

Bildiğiniz deli.