Televizyonun başında her kanalda insanı dehşete düşüren görüntüler seyrediyoruz.

Kimi zaman günler sonra mucizeler yaşanıyor.

Daha çok gözleri yaşlı, yakınlarını kaybetmiş insanların feryatları içimizi acıtıyor.

Kayıtsız kalamıyoruz maalesef.

***

Bir şeyler yapmalıyız diye düşünüyorum.

Acıyı paylaşmak, uzaklardaki o yaralı insanları kucaklamak lazım.

Bilmeleri gerekiyor ki; burada onlar için endişelenen, kalpleri onlarla beraber atan, yaşanan mucizelere sevinerek, gözyaşlarıyla izleyen canlar var.

Ordulular elinden geleni yaptı.

Ordu insanı daha ilk saatlerden itibaren yüreğini ortaya koydu.

***

Hepimizin başına gelebilir. Bizlerinde karınca kararınca çorbada tuzumuz oldu.

Lakin beni en mutlu eden olay küçük oğlumun davranışı.

Hiç kullanmadığı montunu getirip kutuya koydu.

Benim bir tane daha var zaten diyerek.

Montun cebine daha çok küçükken oynadığı ve çok sevdiği minyatür arabalarını koymuş birkaç tane.

Onun adına, duygularına, vicdanına sevinirken montun bir başka cebinden 10 TL çıktı.

Okulda simit alması için verdiğimiz 10 TL’yi de koymuş cebe.

İçinden gelmiş.

Aç kalmasın, sıcak simit alıp yesin diye depremzede kardeşi.

Keşke dünyayı çocuklar yönetse…