Büyük bir felaket yaşadık.

O kazan karası kalleş gece,

Saat 04.17’yi gösterdiğinde,

Sarsılarak derin karanlığın içine gömüldü şehirler.

Tozun toprağın arasından feryatlar yükselirken,

Can pazarı kuruldu soğuk beton enkazın altında.

Memleket ayağa kalktı.

Varını yoğunu, gövdesini ortaya koydu herkes.

İnsan olan,

Vicdan sahibi,

Memleket sevdalısı binler, cana can katmak için zamanla yarıştı.

***

Aradan üç hafta geçti.

Toz duman dağıldıktan sonra net fotoğraf görünmeye başladı.

Vaziyet çok iç açıcı değil maalesef.

Hayatını kaybedenler,

Yaralılar,

Acı ama gerçek halen enkaz altında olanlar,

Yıkılmış, taş taş üzerinde kalmamış yerleşim yerleri.

Çadır,

Tuvalet,

Duş,

Uyuz,

Bit,

En önemlisi deprem psikoloji yaşayanlar, gözlerini kapatıp uyku uyumayanlar…

Düştük…

Yıkıldık…

Ayağa kalkmamız biraz zaman alacak belli.

Lakin olması gereken birlik beraberlik.

***

Ağzı olan konuşmasın artık.

Aklına geleni söylemesin.

Yara sarmak zorundayız.

Germeyin, ayrıştırmayın garip cümlelerinizle milleti.

Bilhassa siz beyler.

Her sözü söylemeyi, her cümleyi kurmayı, hakaret etmeyi, azarlamayı, küçümsemeyi ve ağzını bozmayı kendisinde hak sayan size/sizlere sesleniyorum.

Yeter artık.

Yeter…