Hani ara sıra söylerdik ya; “bir tek Allaha can borcum var”

Bu zamanda hiç de öyle değil.

Bıçak kemiğe dayanmış durumda.

Borçlu yaşıyor,

Hatta borçlu ölüyoruz.

Borç yiğidin kamçısıdır derler.

Tamam, anladık lakin kamçı her vurduğunda canımızı daha da acıtmaya başladı.

Bu yıl Ağustos ayı itibarıyla rakamlar korkunç.

35 milyon 78 bin kişinin bireysel kredi kartı borcu var.

Borç tutarı 2,2 trilyon lira.

Vatandaş kredi kartına yükleniyor artık.

Market harcamaları kredi kartıyla.

Sebze meyve kredi kartıyla.

Benzin, mazot kredi kartıyla.

Ekmeği bile kredi kartıyla alan vatandaşları gördüm.

Mutfak tüpü tombul ev tipi olan 490,00 TL,

Küçük piknik tipi tüp ise 90,00 TL oldu.

Yetmedi mi? daha ne olsun?

Ekmek 7,5

Simit 10 TL.

Bugünlerde can simidi kredi kartı.

Vatandaş denize düşmüş, kurtulmak için yılana sarılırcasına sarılmış durumda kredi kartlarına.

Haliyle borçlar hızla artıyor.

Borçlu yaşıyoruz.

Gırtlağa kadar borca batmış, ayakta durmaya çalışıyoruz.

***

“Bedava yaşıyoruz, bedava;

Hava bedava, bulut bedava;

Dere tepe bedava;

Yağmur çamur bedava;

Otomobillerin dışı,

Sinemaların kapısı,

Camekânlar bedava.” Demiş Orhan Veli Kanık.

***

O zamanlar, yaşadığı anlarda.

Korkuyoruz. Elimiz yüreğimizde vallahi.

İster misiniz, yarın bu şiiri yalancı çıkarsınlar.

Hava parayla, bulut parayla…