Muş, mış gibi yapıyoruz aslında.

Her fırsatta beylik sözler, cümleler kuruyoruz.

Klişe sözler olduğunun farkındalar aslında.

Bugüne kadar ne/neler yapıldığına,

Ne kadar ciddiye alındıklarını,

Yaşadığımız şehrin engellilerin hayat kalitesine etkisine bakmak yeterli.

Sorun Boztepe’den daha büyük.

Karadeniz’in suları kadar karanlık.

***

Güzel sözler,

İnsanın ruhunu okşuyor.

Lakin boş laflar karın doyurmuyor.

Birlikte yaşamak,

Kardeşlik,

Dayanışma,

Aile,

Komşuluk,

Dostluk,

İyilik,

Vicdan,

Saygı,

Özgürlük…

****

Engelli olabiliriz.

Her an.

Her dakika.

Bu kaçınılmaz bir gerçek.

Konuşmak, tribünlere oynamak yerine,

Daha gerçekçi, çözüme yönelik projeleri hayata geçirmek gerek.

Bu şehirde yaşıyoruz birlikte.

Sorun kendi kendinize.

Engelliler bu kentin cadde ve sokaklarında herkes gibi dolaşabiliyor mu?

Kimseye muhtaç olmadan ihtiyaçlarını karşılıyor mu?

Göreceksiniz;  onların sorunu Boztepe’den daha büyük…

Karadeniz’in suları kadar dalgalı ve bir o kadar karanlık…