Peygamber(Sav) efendimiz bizlere bir hadislerinde: “Bir mümin, diğer bir müminin aynasıdır.

Her bir insan bulunduğu toplumun bir parçasıdır ve aynasıdır.

Her yönüyle bir etkileşim içindedir ve bulunduğu toplumun kültürü ile hareket eder etkilenir.

Bazende insan kendini o içinde bulunduğu topluma karşı ifade etmekte zorlandığı olur.

Her insan en başta kendi ailesinden aldığı kültürünü ortaya koyar ve daha sonrasında içinde bulunduğu toplumun kültüründen etkilenir ve o kültürle şekillenir.

İnsan en başta öz,arı,sade herkes kendisi için yaşamalı, kendi özünü yansıtmalı, desinler gitmemelidir.

 Bazı insanların yaşayışları içe dönük, bazılarıysa dışa dönük bir kişiliğe sahip ve yaşamı ve hayatı buna göre şekillendirirler.

Bazıları ise mümkün olduğunca az ve öz dar çerçeve içinde insandan oluşan bir sosyal çevreyi tercih eder, kimi insanlar ise kalabalık gruplarda vakit geçirmekten daha çok hoşlanırlar. 

Tabiki günümüz de her insanın kişiliği, huyları, hassasiyetleri, beklentileri, hayalleri ve hedefleri bir diğerinden çok farklıdır. 

Bazen bu farklı insan grupları içinde bulunduğu durumlar içinde sonsuz yelpaze, birbirinden çok farklı iletişimleri ve diyalogları da kendiliğinden ortaya çıkarır. Çünkü her insanın hayatta izlediği yol, kendini ifade etmek için kullandığı sözcükler hal,eda, tavır ve tarz bir diğerinden farklıdır.

Hal böyle olunca da insan kendini ifade edememekte birçok insanın da yaşamını doğrudan etkileyen bir takım sorunlara dönüşür. 

Kimi ve bazı İnsanlar kendilerini anlatamamak ve duygularını ya da düşüncelerini karşısındaki insanlara ifade edememek gibi problemler yaşayan insanlar, kırılgan olurlar ve gitgide içlerine kapanabilir ya da kendilerinde bir sorun aramaya başlayabilir

Oysa ki hayatın içinde kendilerini ifade etme yolları, tıpkı insanların kişilikleri gibi sonsuz ve sınırsızdır. İşte bu günün yasısında sizlerle paylaşmak istediğim yaşanmış bir hadiseden bahsedeceğim.

İnsanların topluma karşı kendini ifade edememiş olması ve çaresizliğinin ifadesidir!”

Gelin beraberce bir gözatalım:

Zamanın birinde, yaşlı bir adam ile genç oğlu, yanlarına eşeklerini de alarak pazara gitmek üzere yola çıkarlar.

Adam ve oğlu, eşeğin yanında yürürken, yanlarından geçen bir köylü onları görüp şöyle der:

“Siz aptal mısınız? Eşek binmek için değilse ne içindir?”

Bunun üzerine adam, oğlunu eşeğin sırtına bindirir ve yollarına bu şekilde devam ederler.

Ancak çok geçmeden, karşıdan gelen bir grup insanla karşılaşırlar. Grubun içinden biri, yüksek sesle konuşur:

“Şu bencil çocuğa bakın! Babası yürürken, o eşeğe binmiş!”

Adam, bu sözler üzerine oğluna eşekten inmesini söyler ve bu kez kendisi biner.

Bir süre sonra, bir grup kadının yanından geçerler. Kadınlardan biri, adamın haline bakarak çıkışır:

“Zavallı çocuk yürürken, sen koskoca adam olarak eşeğe binmeye utanmıyor musun?!”

Ne yapacağını bilemeyen adam, çaresizce oğlunu da eşeğe bindirir. Bu şekilde yollarına devam ederler.

Derken, kasabaya varırlar. Çevredeki insanlar bu manzarayı görüp gülüşmeye, parmaklarıyla onları göstermeye başlarlar. Adam, neden güldüklerini sorunca birisi şöyle der:

“Koskoca adam ve koskoca çocuk, birlikte zavallı bir eşeğe binmeye utanmıyor musunuz?”

Bunun üzerine adam da, oğlu da eşekten iner. Ne yapacağını kara kara düşünmeye başlar.

Sonunda bir çözüm bulurlar: Bir sırık keserler, eşeğin ayaklarını bağlayarak sırığa asarlar ve sırığı omuzlarında taşıyarak yollarına devam ederler.

Pazar yerindeki köprüden geçerken, kalabalığın alaycı bakışları altında yürürler. Ancak, eşeğin arka ayaklarını bağlayan ip gevşer. Bir çifte atan eşek, çocuğun omzundaki sırığın ucunu elinden kaçırmasına neden olur.

Eşek, köprüden suya düşer ve ön ayakları bağlı olduğu için canını kurtaramaz.

O sırada orada bulunan yaşlı bir adam der ki:

“Bu size ders olsun. Herkesi memnun etmeye çalışırsanız, sonunda kimseyi memnun .edemezsiniz.” 

Her ne kadar “Eşeği süren osuruğuna katlanır.’dense bile bizler bildiğimiz en doğru yolda yürümekten vazgeçmeyelim.

Kim ne diyebilir veya ne diyecektir şeklinde düşünmeyelim emin adımlarla bildiğimiz yolumuza devam edelim. Yolunu şaşırana yol gösteren çok olur derler

Bir de aziz dostlarım: bu yazıda geçen kıssadan kendimize dersler çıkaralım.