Canavar bir millet olduk. Eşimize, çocuğumuza, çevremizde yaşayan her şeye zarar vermeye başladık. Sevgiyi unuttuk. Hoş görü duygularımızı kaybettik. Daha da önemlisi işkence ve eziyet etmekten zevk alır olduk. 
İnsan olmanın özelliklerini bir bir yitirdik. Hayvanlara karşı hunharca saldırılara başladık. Çevremizdeki küçük ve büyük baş hayvanların yanı sıra, kedi ve köpeklere karşı da katliama başladık.
Bu nasıl insanlık....!
Köyün birinde yıllarca yük taşıttiği, zaman zaman binek olarak kullandığı eşeği sırf ihtiyarladı diye sahibi etrafına ot ve odunlar koyarak yakmaya başlıyor.
Gençler ellerine almış olduğu yay ve oklarlar, küçük köpeği hedef haline getiriyorlar ve oklamaya başlıyorlar, köpekcik delik deşik. Her taraf kan gölüne dönüyor.
Belediyenin biri, başı boş hayvanları öldürmek için çevreye zehirli tavuk eti koyuyor. Tavuk etini gören kedicik sevinçle tavuğu dişlerinin arasına alıyor. Kendi yemiyor. Yavrularına getiriyor. Nihayetinde eti yemeyen anne kedi sağ kalıyor ama yavruları ölüyor. Anne kedi göz yaşları içerisinde yavrularını kucaklıyor. 
Büyük baş hayvanları keserken, tüm sadist duygularla hayvanlar önce dövülüyor. İşkenceye uğruyor, türlü eziyetlerden sonra kesile biliyor. 
Sevgili dostlar yukarıda bahsettiğim olaylar gerçektir. Biraz duyarlı olalım bu tür davranışı sergileyen kopukları derhal çevre bakanlığa ve belediyelere şikayet edelim.