Eskiden birbirmizi kırmış olabilir, yanlış anlamış olabilir yada yanlış anlatılmış olabiliriz..

Siyaseten, ticaret birbirimize laf üretmiş olabiliriz. Bunlar bu hayatın içinde vardı bundan sonrada olabilir. Önemli olan yeniden kucaklaşabilmemiz. Konuşabilmemiz. Anlayabilmemiz.. Siyaset, ticaret her şey değildir..

Ama insan her şeydir. Kırılgandır. Küskündür. İnsan unsuru dünyanın en değerli unsurudur.. Siyasetler biter. Ticaretler biter. Ama bitmeyen tek şey vardır. Dostluklardır.. Ne uğruna kırıyoruz birbirimizi.. Birileri tepede deveyi hamuduyla götürecek diyemi?..

Niye küsüyoruz birbirimize birileri bizim haklarımızı gaspedip lüks içinde yaşasınlar diyemi?.. Bu fani dünyadan gelip geçiyoruz. Ne hükümdarlar, ne padişahlar ne zenginler toprak oldular. Ne götürebildiler peki artları sıra.. Geçmişte birbirimizi kırdık diye ömür boyu birbirimize niye düşmanca bakalımki..

Yine düğünlerimize, cenazelerimize birlikte katılıyoruz. Birlikte neşelenip birlikte aülıyoruz.. Öyle dandik kırılmalar yaşanıyorki bu coğrafyada. Aklımız hafsalamız almıyor. Bu coğrafyada komşunun ineği komşunun bahçesinden bir tutam ot yese, çekiyoruz silahları.

Dedimya ölümlü dünya. Bugün varız. Yarın yokuz. Bırakalım artık kırgınlıkları. Aartık kucaklaşalım. Artık konuşalım.. Üç günlük dünya. Değermi sanıyorsunuz..