Mevki, makam, mertebesi ne olursa olsun kişinin, ölüye saygı duymayınca diriye de hiç duymaz. Dinimiz ve ibadetlerimiz gereği yalnızca bizde terörist ve vatan hainlerinin ölülerine saygı duymayız ve itibarda etmeyiz. Onun haricinde ister ehli müslim olsun, ister gayrimüslim olsun kişi öldükten sonra hesabı Allah iledir. Sorgusu suali de yalnız Allah katındadır.

Ölen bir Müslümanın ahireti ile ilgili edilen alaylar, beddualar ve kargışların günahı da eden kişinin hesap cetveline yazılır. Bunu her Müslüman bildiği halde bu kuralı ihlal ederse günahın bedeline de razı olmuş olur. Müslüman adabına yakışan da ölen kişinin ardından Allah Rahmet eylesin demek olur.

Ölen kişiyi seversin veya sevmezsin, alacağın vardır, vereceğin vardır, arada ki kul hakkı hesabı vardır. Bunlar yalan dünyada yaşanan gerçeklerdir. Zira hiç tanımadığınız, hiç hukukunuz olmadığı birinin ardından söylenen kötü söz kişinin kendi aynasını ortaya koyar. Hele ki millete mal olmuş, millet hizmetine kendini adamış, millete değer olmuş kişiler içinde usturuplu olmak, konuşmak da bir erdemliktir. Bu bir ar ve haya meselesidir. Bir edep işidir.

Bizim geleneğimiz de kınayı üç yerde yakarız. Kınayı koça yakarız Allah’a kurban olsun diye. Kınayı kadına yakarız ki, evine yurt olsun diye. Kınayı erimize yakarız ki, bayrağına, vatanına karşı gözünü kırpmadan canını feda etsin diye.

Ölünün ardından kendince kına yaktığını sananlar bu gafletten derhal uyanmalıdırlar. Hele ki şu birlik ve beraberlik çağrılarının doruğa ulaştığı bugünlerde uyanmayanların sonu felaket olur.