MUSTAFA GÜRDAL'DAN MEKTUP VAR...

DÜZ MAHALLE İÇİNDE ÇIRAMI YAKAMADIM VE ORDUNUN SOKAKLARI DÖŞELİDİR DÖŞELİ TÜRKÜLERİNİN BESTECİSİ  GÜRDAL, “Ordu derler benim güzel ilime, Bulamıyom methi için kelime.”

Sevgili Kardeşim Erol,

91 yaşında, birinci dereceden emekli bir devlet memuru olup, Ankara’da yaşamaktayım. Memleketim Ordu’dur. Bu yazıyı göz göre göre kaybolan bir hakkın sahibine iadesi konusunda hassasiyet gösterileceğine inanarak yazıyorum. Şöyle ki:

Ordu’da daha lise yıllarımda, müziğe olan aşırı düşkünlüğüm ve güzel bağlama çalmakla tanınmış olduğuma, senin de tanıdığın birçok Ordu’lu sanatçı tanıklık edecektir. O tarihlerde bir lise öğrencisi olarak Güzel Sanatlar Kulübü adında, çeşitli dallarda faaliyeti olan kulübün Müzik Kolu Başkanı idim. Ordu çapında bir popülaritem vardı. 1946 yılında Muzaffer SARISÖZEN’in Yurttan Sesler’inde misafir sanatçılar olarak bulunan Ordu’lu heyetin içinde bağlamayı ben çalmıştım. 

1953 yılında, o tarihte çok popüler olan Malatya’lı Mine ve Münevver COŞKUN kardeşler Ordu’ya konser için geldiler. Benimle tanıştılar ve benden bir Ordu türküsü yapmamı istediler. “Ordu’nun Sokakları” bu şekilde doğdu. Bestelediğim türküyü COŞKUN kardeşlere verdim ve Ordu konserlerinde ilk defa bu türküyü benim bestem olarak okudular.

 “Düz Mahalle İçinde Çıramı Yakamadım” isimli türkünün söz yazarı, Ankara Telefon Müdürlüğü’nden emekli Süleyman KAYA’dır. Bu türkünün benim bestem olduğuna ilişkin o tarihte Güzel Sanatlar Kulübü’nden aldığım 57 senelik fersûdeleşmiş bir belge vardır.

Muhsin TERCAN’dan derlendiği anons edilerek çalınıp söylenen “Ordu’nun Sokakları Döşelidir Döşeli” ve “Düz Mahalle İçinde Çıramı Yakamadım” isimli türküler 1953 yılında bizzat tarafımdan bestelenmiş türkülerdir. Ne hikmettir bilinmez, uzun süreler beste tarzında türkü yapmanın Yasak olduğu ve bunların ancak bir kişiden derlenmiş olarak TRT’den yayınının mümkün olduğu cihetle o zamanlar İstanbul’da astsubay olarak bulunan Muhsin, bu türküleri bilgim dışında Ahmet YAMACI’ya vermiş ve bu güne kadar Muhsin menşeli olarak çalınmakta ve söylenmektedir. Muhsin’in, türküleri verdikten kısa bir süre sonra trafik kazasında vefat etmesi nedeniyle o zamanlar ben bu işin üzerinde durmadım.

Ancak, emek vererek, büyük bir heves ve iştiyakla bestelediğim bu iki türkünün, hiç ilgisi olmayan bir şahsın ismiyle icra edilmesi de beni üzmektedir. Bu konuda 2010 yılında TRT’ye başvurdum, cevap bile gelmedi. Ordu’lu Meşhurlar kitabında bu iki türkünün bestecisinin Muhsin TERCAN olarak belirtilmesi nedeniyle 2019 yılında Ordu Valiliği’ne yazdım. Oradan da bir sonuç çıkmadı. TRT ve Valiliğe yazdığım yazıları da gönderiyorum.

(Bu yazıları daha sonra yayınlayacağım E.K.) 

Sonuç olarak, Erol KARAER ve Naim GÜNEY'in  Ordu’nun her yönü ile ele alındığı araştırmalarını zevkle takip ediyorum. İncelemelerinizde bahsi geçen rahmetli kişilerin çoğunu tanıyorum ve yakınlığım vardır. O devirleri tekrar yaşamış gibi oluyorum. Bilhassa 1945-1955 arası Ordu olaylarının yakın şahidi olarak sizlere yardımcı olmak da Ordu’ya duyulan sevgidir.

“Ordu derler benim güzel ilime

 Bulamıyom methi için kelime.”

            Bu iki satırın devamını getir diyen dostlara “hayır” dedim. Bu iki satır Ordu için bir slogan olsun…

           Açık yüreklilik ve samimiyetle ifade ettiğim yukarıdaki hususlara gerekli duyarlılığın gösterileceğine olan inancımı belirtiyor, başarılarının devamını diliyorum.  

           Selam ve saygılar. 08/03/2021

Mustafa GÜRDAL, Emekli Sivil Savunma Uzmanı

Fotoğraf altı: 1940'lı yıllar, Ordu Halkevi sahnesinde bir halk müziği konseri. Soldan sağa, Ayakkabıcı Eşref Ustanın oğlu Necdet darbuka çalıyor, sazlarda Mustafa Gürdal, Hüseyin Bile ve mikrofon başında terzi İbrahim Ömür... EROL KARAER / Özel Haber