Eğitim-İş Ordu Şube Başkanı Neşet Sayman, “Kamu emekçisinin ücretindeki tüm artış, zam değildir. Yüzde 30 olarak lanse edilen rakamın yüzde 22.9’u enflasyon farkının geri ödenmesidir ve bu ödeme, zam değildir. Üstelik enflasyon ödemesi bile yetersiz yapılmıştır. Bu kalemdeki ödeme, eş-dost atamalarıyla arpalığa çevrilen ve yıllardır enflasyon oranını hayali rakamlarla açıklayan TÜİK’in son belirlediği yüzde 36’lık enflasyon oranının bile altında kalmıştır” dedi.

Son 1 yılda temel gıda malzemelerinde ortalama yüzde 70 artmış ve artmaya da devam ediyorken, kira ve faturalardaki artış nedeniyle tüm emekçiler daha aybaşında ay sonunu kara kara düşünmeye başlamışken yüzde 2,5’luk ek zam yapmak, büyük bir skandaldır diyen Sayman, “Görüşme masasında emekçinin alın terini satan, sefalet zammı açıklandıktan sonra ise itiraz edermiş gibi görünen sendikalar da bu rezil tablonun karanlık renklerindendir. O masada bir sendika rakam bile telaffuz etmemiş, diğeri ise sadece yüzde 3 ek zam istememiş gibi, şimdi “Bu ateş nasıl sönecek” diye göstermelik yakınmalara girmişlerdir. Bu sarı sendikalar, TÜİK’İn sahte rakamlarının altına imza atmamış gibi, “refahtan payımızı alıyoruz” diye gezenler kendileri değillermiş gibi, hükümetin bile ancak yalanlarla şişirerek açıkladığı zammı paşa paşa kabul etmemişler gibi sürdürdükleri tiyatroya artık kendi üyeleri bile kanmamaktadır” diye konuştu.

12 maddelik sözde Öğretmenlik Meslek Kanunu Taslağının Meclis Genel Kurulu’na sunulduğunu anımsatan Sayman, öğretmenlik mesleğinin özel bir ihtisas (uzmanlık) mesleği olarak tanımlarken, kanun taslağı ile yeniden bir uzmanlık tanımlamasına girdiğini söyledi.

Koparılan gürültünün aksine taslak son derece cılız, sönük ve öğretmenlerin ihtiyaçlarını karşılamaktan uzak olduğunu kaydeden Sayman, mesleğin kanayan yarası 100 bini aşkın ücretli öğretmenin ve 700 bin civarındaki atanmayan meslektaşlara dönük hiçbir ibaresinin olmadığını belirtti.

Taslakta, eğitim yöneticilerinin öğretmenlik mesleğinden olmalarına yönelik bir madde de bulunmadığını da açıklayan Sayman, “Bu son derece önemlidir; liberalleşme rüzgârlarının etkisi altındaki iktidar, eğitimi kâr odaklı bir ticarethaneye dönüştürme amacıyla eğitim yöneticilerini, eğitimcilerin dışında bir meslek grubundan seçmek için açık kapı bırakmış görünmektedir.

Öğretmenliğe kabul süreci net değildir. Özellikle ayrımcılığa, ötekileştirmeye zemin hazırlayan ve şeffaf bir ölçütü olmayan mülakat sınavının kaldırılmasına yönelik hiçbir ipucu yok. Öğretmenlerin, aylık karşılığı zorunlu ders görevi açısından yaşanan eşitsizlikleri ortadan kaldıracak bir madde de yok. Zor ve güç koşullarda öğretmenlik yapanların haklarına yönelik bir düzenleme de yok. 3600’e kısa vadede -2023 yılına bırakılmış- çözüm de yok. Ne var sadece öğretmenler odasını bölecek, huzuru kaçıracak uzman-başöğretmen uygulamasına dönük çelişkili ifadeler var. Bu haliyle bu taslak öğretmenlik mesleğinin hiçbir sorununu çözemez” açıklamasında bulundu.

Öğretmenlik meslek kanunundan beklentilerin sıralayan Sayman şunları söyledi:

“3600 Kanun yürürlük tarihinde geçerli olmalıydı. Nöbet ücretleri 6 saat olarak ücretlendirilmeli ve haftada iki nöbet tutana 12 saat ek ders ödenmeliydi.

Öğretmenleri ulaşım giderlerine değinilmeli ve ulaşımın zor olduğu bölgelerde servis uygulaması konulmalıydı. Özellikle Köylerde ve OHAL bölgelerinde görev yapan öğretmenlere yıpranma bedeli ödemesi yer almalıydı. Konut ihtiyacını gidermeye yönelik çalışmalar yer almalı; konut olanağı bulunmayan bölgelerde lojman sorunu karşılayacak çalışmalar olmalıydı.

Mesleğe yeni başlayan öğretmenlerimizin: Taşınma, ev kurma, eğitim-öğretim için gerekli araç-gereci edinme vb. ihtiyaçları için donatım ücreti ödemesi yer almalıydı. Kalabalık sınıflarda ders işleyen öğretmenlerimize belirli sayının üstünde artı oranlı ek ders ödemesi düzenlemesi yer almalıydı. Hizmetiçi eğitimlere ilişkin şeffaf düzenlemeler yer almalı; meslekte ilerlemenin önünü açan planlamalar yer almalıydı. 

Öğretmenliğe kabul sürecinin şeffaflaştırılması ve ölçütü olmayan mülakat sisteminin kaldırılması da yer almalıydı. Ücretli, sözleşmeli öğretmen uygulamasının sonlandırılması ve ataması yapılmayan yüzbinlerce öğretmene ilişkin çözüm önerileri de yer almalıydı.

Öğretmen yetiştirme sürecinin -Anadolu Öğretmen Liseleri tekrar açılmalı- şeffaf bir yapılandırmaya kavuşturulacağı da yer almalıydı ve lisans diplomasına indirgenen bir meslek olmaktan kurtarılmalıydı. Uzman öğretmen, başöğretmen gibi ayrıştırıcı bir düzenleme yerine meslekteki süreyi temel alan ve şeffaf kriterlere göre mesleki gelişimi ve öğretmenin yenilenmesini teşvik eden düzenlemeler yapılmalıydı.

Yukarıda sayılan ve içeriği geliştirilebilecek düzenlemelerin yer aldığı bir meslek kanunu yerine 10 dakikada yazılmış ve içeriği bomboş bir kanun tasarısını kabul etmemiz mümkün değildir. Öğretmenlik Meslek Kanunu ortak akılla mesleğin tüm bileşenlerini katılımcı olacağı bir bağlamda üretilen ve gerçek anlamda mesleğin hem sorunlarını çözen hem de mesleği icra eden öğretmenlerimizin mesleki gelişimine zemin hazırlayan bir Meslek Kanunu olmalıydı.”