Bir rivayete göre Orduspor’un 120 trilyon borcu varmış.
Bir rivayete görede 45 milyon.
Bu rivayetler hem yerli hemde milli rivayetler.
Buna göre demekki Orduspor’un Monaco prensliğinden fazla borcu var..
Yani Ordudaki tüm fındık bahçelerini paraya çevirsek gene borçlu kalırız.
Kanser olmuş bir takımı aspirin vererek iyileştiremeyeceğimize göre bu saatten sonra ne yapmalıyız?.
Orduspor’u kapatalım desek Orduspor’a gönül vermiş arkadaşlar kızacak bize” siz Orduspor düşmanımısınız “diye?.
Bu arkadaşlara buyurun borcu siz kapatın desek hepsi ekmeğini zor kazanan insanlar.
O zaman ne olacakta ne olacak.
Şu bir gerçekki Orduspor değil 120 milyon değil, 45 milyon bir milyar bile ödeyecek durumda değil.
Orduda iş adamı can derdinde. Sanayici konkortada derdinde. Esnafta yaprak kıpırdamıyor. Yönetici oturduğu yerden futbol ulemaları ekranlardan Orduspor’u kurtarmanın derdinde. Takıma el atan yok ayak atan yok.
Boş işlerin boş kalfaları her gün yalandan Orduspor sevdasından yanıp tutuşuyor. Ordu’da futbol yazarları futbol yorumcuları futbol temsilcileri yüzünden halk futboldan soğudu haberleri yok.
Sayın Nedim Türkmen’den sonra pek çok sayın ağabeylerimiz Orduspor’u kurtarmaya soyundular.
Benim bildiğim altı başkan geldi gitti. Ünvanları başkandı havaları başbakandı sonra dış kapının mandalı oldular.
Son olarak İstanbul’dan başkan transfer ettik. sayın başkan Suat Deniz benimde akrabamdı. Orduya ilk gelişinde durumu sorduğunda şöyle demiştim. ”Başkanım hoş geldin sefa geldin. Neden niye geldin bilmem ama sen bir yıl bile dayanamazsın “demiştim.
Ve dayanamadı. Oda yuvasına geri döndü.
Takım amatörde. Takım lider. Lider bir takımın başkanı niye gider oda ayrı bir muamma.
Arkadaşlar kızmasın ama iyidir kötüdür bu takımı yine Nedim Türkmen kurtarır.
Sayın Türkmen’e bir şans daha verilsin derim ben.
Tabiki sayın Türkmen kabul edermi orasını bilmem.
Arap öpmekle dudak kararmaz derdi büyüklerimiz. Orduspor kurtulacaksa biz geçmişi unutup yeni sayfa açarız.
Nedim Türkmen’e bir adım atılmalı.
Tek yolu bu.
Bıktık hergün Orduspor sendromu yaşamaktan. Artık ya herru ya merru…