Ülke çürüyor. Santim santim eriyor..

Bu ülkenin insanları artık dolgu malzemesi olarak kullanılıyor.

Beylerin kristal çay bardakları bile insan hayatından daha değerli. Bu ülkede sarayda kristal çay bardağını kıran personele ceza veriliyor da, bu ülkenin dibine dinamit koyanlar plaket alıyorlar.

Çürümüşlüğün üst düzey durumlarını yaşıyoruz hep birlikte. Beyinler çürüyor. Topraklarımız çürüyor.

Kanla, canla çizilen haritalarımız çürüyor. Sahip çıktıkça bu ülkeye biz çürüyoruz. Şanlı bayrağımız bile boynu bükük sallanıyor gibi.

Bayrağımız üzgün. Arap sermayesinin birer taşeronu haline geldik. Hamam böceği kılıklı insanların önünde takla atar hale geldik.

Gençlerimiz cafelerde nargile dumanlarıyla kafa buluyor.

Yoksulluğun yorgunluğuyla insanlar içmeden sarhoş oluyorlar. Bu kahredici sendrom bitmiyor. Benim ülkem yaşlanıyor artık.

Benim ülkem yobaz kafaların yemek masalarına meze oluyor. Mafya bozuntuları, çocuk tecavüzcüleri, hortumcular, hırsızlar,

Müslüman katilleri Müslüman kalıntılar bu ülkenin birer süsü haline geldiler.. Allah sonumuzu hayır eylesin..