Necip: Bir şey sorabilir miyim Latif Bey?
Latif: Sor bakalım
Necip:Sizce bu otomobili yaparsak ne olur
Latif: Hiçbir şey olmaz!
Necip: Nasıl olmaz? Boşuna mı çalışıyoruz? 
Latif: Sen Ankara’daki kapatılan tayyare fabrikasını duydun mu? 
Necip: Ankara mı? evet.. 
Latif: O fabrika neden kapatıldı biliyor musun?
Necip: Hayır..

Latif: Fabrika Atatürk’ün emriyle kuruldu. 2. dünya savaşı'na kadar 112 tane değişik uçak imal edildi orada.. Sonra fabrika kendini geliştirmeye başladı tabi, savaş sırasında da kimse bize uçak, eğitim uçağı vermediği için 185 tane eğitim uçağı yapıldı orada.

Necip: 185 tane?

Latif: Evet. bunları yaptık biz.. 1955 yılında, Hollandalılar bize 30 tane uçak siparişi verdi; ama dönemin işletmeler bakanı o siparişleri kabul ettirmedi. Hollandalılar da uçakları İngilizlere yaptırdı. Birkaç yıl sonra da fabrikayı tamamen kapatıp traktör fabrikasına dönüştürdüler. Gündüz'le orada yetiştik biz... Çok acı çektik. Çok...

Necip: Ben, anlayamadım.. Neden kapattılar?
Latif: "Biz kim, uçak yapmak kim"miş
Necip: E yapmışsınız işte... Başarmışsınız?!
Latif: Türkiye’de hiçbir başarı cezasız kalmaz evlat!

***

Yukarıdaki diyaloglar “Devrim Arabaları” adlı filimden.

Coronalı hayatlar yaşadığımız bu günlerde özellikle tavsiye edebileceğim güzel bir film.

Düşünün, bu ülke varını yoğunu ortaya koyup, o zamanın şartlarında bir tayyare fabrikası kurmuş.

Atatürk’ün emriyle.

185 Eğitim uçağı üretilmiş.

1955 yılında Hollanda’nın bizden 30 adet sipariş talebi var.

Neler olmuş bilgimiz yok, siparişler kabul edilmiyor nedense?

Sonrasında fabrika tamamen kapatılıyor.

***

Latif’in son repliği çok önemli. Etkileyici.

“Türkiye’de hiçbir başarı cezasız kalmaz evlat!”

Aynı gemide olan kimileri vatan, memleket, millet aşkına gemi yürüsün, ufuklara açılsın,  güneşe yolculuk hayal ederek kürek çekerken,

Kimileri yapmış yine yapacağını.

Geminin altını oymuşlar…

O günden bu güne değişen ne sizce?