Orduspor kanser olmuş ve hala birileri aspirin tedavisi uyguluyor..
Doktor bile bu takıma muayene için bile randevu vermezken ve reçete yazmazken bu takımdan birileri hala şovmenlik peşinde.
Ordusporu seviyormuyuz. Seviyoruz.
Ama Ordusporu bu hale biz düşürmedik ya.
Ordusporu kanser edenler elleri ceplerinde püro tüttürürlerken, birileride hala ittirmeyle kulüp kurtarmaya bakıyorlar.
Bırakın aspirini beyler. Bu takım kanser.
Bu takımın koluna birileri girerse yürüyor..
Yöneticilere sorsak her şey güllük gülistanlık..
Ama ortada ne yönetici var. Ne takım var. Ne ruh var ne forma aşkı var..
Onbir kişilik bir grup her hafta sahada görüntü vermekten başka bir şey yapmıyorlar..
Diyoruzki bu takımda mantalite yok. Kızıyorlar.
Diyoruzki bu takımın yol haritası yok.. Kızıyorlar..
En kötüsüde Orduspor bu başarısızlığını dış mihraklara bağlıyorlar.
Yani takım yenince kendilerinin baaşrısı yenilince gizli odaklar hikayesi..
Odak, budak yok kardeşim.
Bu takım her ne kadar bizim çocuklardan oluşsada bu takım oynayamıyor..
Kalmışsın çaresiz. Neşter vuramıyorsun.. Transfer yapamıyorsun..Takviye edemiyorsun..
Paran yok. Pulun yok.
Üstelik her maçta kendi kendine ceza alıyorsunuz..
Aspirini bırakın kardeşim. Bu ordusporu iyileştirmek için asistan değil uzman doktorlar lazım..