Nasıl bu hale geldik?

Neden değiştik bu kadar?

Büyüğünden küçüğüne herkes hesap peşinde.

Herkes yorulmadan, çabalamadan, kolay yollardan hayatını kazanmayı düşünüyor.

Garip ama gerçek, kimileri birkaç kelimeyle hayatını idame ettiriyor. 

Cümle sayısı kısıtlı.

Köprüler yıkılmış gitmiş.

Hoşgörü uzaklara giden bir yolcu otobüsünde, hızla uzaklaşıyor bizden.

Menfaat çıktı geldi evimize, kuruldu başköşeye, yüzsüzce gülümsüyor.

Samimiyetsizlik.

Yalan dolan…

Kötü niyet,

Fesatlık salgın olmuş,

Fırsat bulan en yakınındakini öpüyor.

İlişkiler, sevgi içtenliğini yitirmiş can çekişiyor.

***

Pencerelerimiz temiz mi?

Sabah kahvaltı yaparlarken, karşı komşu çamaşırları asıyormuş. Kadın kahvesini yudumlayan kocasına;

- Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor. ‘ demiş.

Kocası ona bakmış, hiçbir şey söylememiş, kahvaltısına devam etmiş. Kadın, komşusunun çamaşır astığını gördüğü her sabah aynı yorumu yapmaya devam etmiş.

Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış, bak demiş kocasına

- Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda, merak ediyorum, kim öğretti acaba?

Kocası uzun uzun karısına bakmış;

- Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi sildim diye cevap vermiş.

...

Hayatta böyle değil midir?

Başkalarını izlerken gördüklerimiz, baktığımız pencerenin ne kadar temiz olduğuna bağlıdır.

Birini eleştirmeden ve hemen yargılamaya davranmadan önce Kalp (pencere) durumumuza bakmak ve ‘iyi’ olanı görmeye hazır olup olmadığımızı fark etmek güzel bir fikir olabilir...

***

Değerlerimiz kaybediyoruz.

İlkeli davranmak,

Dik durmak,

Omurgalı olmak.

İnsanlığımızı kaybediyoruz.

Zamanımızda yozlaşıp düzene ayak uydurmak moda artık…