Cep telefonunun bir haberleşme aracı olduğunu hala bilmeyenler var. Bazı insanlar var çalışırken akşama kadar telefonu kulağından ayırmayan insanlar. Anasıyla konuşan, danasıyla konuşan neye sayarsanız sayın artık.

Devlet memurundan tutun, işçisinden esnafından çıkın. Görende ülkeyi bunlar kurtarıyor zannedeceğiniz cinsten insanlar. Bir de her şeyi en iyi onlar bilir tarzında ki insanlar var ya görünce deli olduğum insanlar işte.

Yahu insanda biraz ar, edep, haya olmalı. Bir iş ahlakı olmalı. Telefonkolikler, iş saatinde özel hayatınıza ayırdığınız cep telefonu mesainiz başkalarını ne kadar etkiliyor ve rahatsız ediyor haberiniz var mı?

Bir de yolda yürürken iki kulağına birden kulaklık takarak akan trafikten bi haber rahatsızlar var. Sürekli çiğnenme tehlikesi geçirseler de onların rahatını bozacak hiçbir şey bulamazsınız.

Oysa cep telefonunu bir haberleşme aracı olarak kullanma kültürünü bir yakalayabilsek sorun çözülmüş olacak da bu pek mümkün gözükmüyor. Çünkü çoluğun çocuğun elinde bile artık oyuncak aracı olmuş telefon.

Günümüzde annelerin yaptığı en büyük hatalardan biri de daha 2-3 yaşındaki çocukları telefonla tanıştırmaları olmaktadır. Sırf çocuk kendisini rahatsız etmesin diye telefondan oyun açıp çocuğun eline veren anneler bunun acısını ilerde görseler de iş işten geçmiş oluyor.

Hepsinden önemlisi de çalışan insanların özel hayatlarını iş hayatlarıyla birleştirmeleri abesle iştigal bir durum değil mi? Sabah gelip masanın başına oturacaksın. Sonra akşama kadar yedi sülaleyi sıraya dizip konuşup duracaksın. İşi kim yapacak peki.

Söyleyeyim hemen! Bu tür insanların yanında işi de yapacak birileri mutlaka bulunur. Değil mi? İşte rahatlıkta oradan geliyor zaten…